Maagzweren bij paarden – welke soorten zijn er?

Gepubliceerd op 19 augustus 2025 om 07:40

Maagzweren komen vaker voor bij paarden dan veel mensen denken. Onderzoeken laten zien dat wel 60–90% van de sportpaarden en een groot deel van de recreatiepaarden in meer of mindere mate last heeft van maagproblemen. Toch wordt dit niet altijd herkend, omdat de klachten subtiel kunnen zijn.

In deze blog leg ik uit welke soorten maagzweren er bij paarden bestaan, hoe ze ontstaan en waarom het belangrijk is om het verschil te kennen.


Wat zijn maagzweren?

Een maagzweer (ook wel Equine Gastric Ulcer Syndrome of EGUS) ontstaat wanneer de maagwand van het paard wordt aangetast door maagzuur. Normaal gesproken is de maag beschermd door een slijmlaag, maar als die balans verstoord raakt, kunnen er beschadigingen of wonden ontstaan.


Twee hoofdvormen van maagzweren

Bij paarden onderscheiden we grofweg twee soorten maagzweren, afhankelijk van de plaats waar ze in de maag voorkomen:

1. Squameuze maagzweren (ESGD)

  • Bevinden zich in het bovenste deel van de maag (het squameuze gedeelte).

  • Dit deel heeft van nature geen bescherming tegen maagzuur.

  • Ontstaan vaak door voedings- en managementfactoren, zoals:

    • lange periodes zonder voer (lege maag → zuur tast de maagwand aan),

    • veel krachtvoer en weinig ruwvoer,

    • intensieve training (door beweging spat zuur tegen de maagwand omhoog).

👉 Kenmerken: paarden met ESGD laten vaak gedragsveranderingen zien, zoals chagrijnig bij aansingelen, minder willen presteren of gapen na het eten.


2. Glandulaire maagzweren (EGGD)

  • Bevinden zich in het onderste deel van de maag (het glandulaire gedeelte).

  • Dit deel is normaal wél beschermd door slijm en bicarbonaat, maar die bescherming kan verminderen.

  • Ontstaan vaak door andere oorzaken dan voeding, zoals:

    • langdurige of herhaalde stress,

    • ontstekingen of verstoorde slijmproductie,

    • mogelijk medicijngebruik (bijvoorbeeld NSAID’s).

👉 Kenmerken: bij EGGD zijn de signalen vaak vager en minder duidelijk dan bij ESGD. Denk aan verminderde eetlust, wisselende mest, minder plezier in het werk of gewichtsverlies.


 

Hoe herken je maagzweren?

Symptomen kunnen per paard en per type maagzweer verschillen. Mogelijke signalen zijn:

  • Slecht eten of kieskeurig worden met voer.

  • Vermageren of moeilijk op gewicht blijven.

  • Chagrijnig bij opzadelen of aansingelen.

  • Minder willen presteren, vaak staken of bokken.

  • Gapende bewegingen, likken en kauwen zonder voer.

  • Slechte of wisselende mest.

👉 Alleen een gastroscopie (kijkonderzoek) kan zekerheid geven over welk type maagzweer aanwezig is.


Waarom is het onderscheid belangrijk?

  • ESGD reageert vaak goed op aanpassingen in voeding en management (meer ruwvoer, minder krachtvoer, weidegang, regelmaat).

  • EGGD is vaak lastiger te behandelen en heeft soms langere of intensievere ondersteuning nodig, zoals medicijnen of gerichte supplementen om de maagwand te beschermen.


Conclusie

Maagzweren bij paarden zijn er in twee hoofdvormen: squameuze zweren (ESGD) en glandulaire zweren (EGGD). Het herkennen en onderscheiden van deze types is belangrijk om de juiste behandeling en ondersteuning te kiezen.

Een gezonde maag begint bij voldoende ruwvoer, regelmaat en stressbeperking. Daarnaast kunnen natuurlijke supplementen en goede begeleiding door dierenarts of voedingsdeskundige veel verschil maken.